Vellej. Paterc. II 109. teste, qui vitam ejus laudesque promeri­tas habet. Cum Romanos ad Rhenum sibi vicinos esse aegre serret,avocatam ab iis gentem inBojohaemum traduxit, Bojisque pulfis urbem Boviasmum in Maroboduum mutavit, & regnum in timendum quoque Romano Imperio fastigium perduxit. Vi­detur operae pretium locum Vellej. Patercul. dare, quo situm finesque tanti Imperii optime explicari arbitror: Sic vero ille: Eratque (Maroboduus) etiam eo timendus, quod cum Germa­niam ad laevam & in fronte, Pannoniam ad dextram, a tergo sedium suarum haberet Noricos, tanquam in omnes semper ven­turus ab omnibus timebatur. Ita Germaniam Pannoniamque disjungi puto, aliter paulo ab aliis legitur: quod cum Germa­niam ad lxvam, & in fronte Pannoniam ad dextram, &c.(c) Proe­lium Tacitus pulcerrime Annal. II. 46. (d) idem Annal II. 68• Non excessit Italia per duodeviginti annos, consenuitque,mul­tum imminuta claritate nominis, ob nimiam vivendi cupidinem, obiit LXXI. annorum.
	e
	§.6. (a) catualdam, ex(b) Gothonum gente juvenem nobilem & audacem, Regem succesorem habuit, ejus (c) olim vi pressum, sed & huic Drusi (a quo excitatus erat) favor parabat exilium. Anno enim vix elapso, ne libertati suorum infidias strueret, Rex extraneus a Quadis (d) pulsus, impetratae dignitatis famam fugae turpitu­dine rependit.
	(a)Cattcnwald vel Gothenwald dictus, dequo Hankins I. c. §. 26. & seqq. (b) Tacit. Trans Lygios Gothones regnantur. Ultra Vistulam eos rejecit Ortelius, verum locum dedit iis Cellarius, & errare Cluverium, Gothones hos Gothos esse, Imperium Roma­num in Occidente exstirpantes, quis non videt, cum finitam in­ter Rugios Lygiosque regionem Tacitus loquatur, non illam gen­tium